نحوه صحیح جوشکاری برای اینکه مورد تایید باشد و به عنوان جوش خوب پذیرفته شود باید دارای شرایطی باشد.
اغلب این شرایط را می شود در بازرسی چشمی کنترل کرد که به شرح زیر می باشند:
- جوشکاری یا زنجیره جوش باید دارای هندسه منظم و یکپارچه ای باشد بطوری که بصورت چشمی بشود سرعت و حرکت الکترود را بطور مناسب مشاهده کرد. اگر این تناسب بین سرعت و حرکت برقرار نشود عیوب متعددی در جوش پدیدار می شود. در واقع توازن بین سرعت و حرکت، عاملی مهم در یک جوش خوب است.
- یکی دیگر از موارد مهم نحوه صحیح جوشکاری نفوذ کافی و متناسب جوش, در فلز پایه در طرف یا دو سمت درز جوش می باشد. جوشی که دارای نفوذ کافی نباشد دارای برجستگی های زیاد خواهد بود. در ضمن اگر جوشی که به علت آمپر زیاد دارای نفوذ زیاد و بیش از حد باشد, کاملا در فلز پایه فرو رفته و ولو می شود.
- در نحوه صحیح جوشکاری هندسه و ابعاد جوش باید کامل باشد. با گوشه یک مقوا یا کاغذ با ضخامت مناسب می شود وسیله ای برای اندازه گیری ابعاد جوشکاری تهیه نمود و نیازی به اندازه گیر پیشرفته نمی باشد. در واقع این وسیله اندازه گیری ساده شکلی نامنظم دارد با اندازه های متعارف جوش که در شکل زیر نشان داده شده است.
- بریدگی در لبه های جوش وجود نداشته باشد. بریدگی ناشی از آمپر زیاد دستگاه می باشد.
- پاشیدگی در اطراف نوار وجود نداشته باشد, پاشیدگی به علت آمپر بالا و کثیف بودن درز به وجود می آید.
- ترک سطحی وجود نداشته باشد.
- حفرات سطحی ( کرمو بودن سطحی) نشان از عدم نحوه صحیح جوشکاری می باشد.
- ترک های عمیق و حفرات عمقی با بازرسی عینی قابل مشاهده نیستند.
- جوش لوچه نشده باشد, لوچه شدن در اثر امتزاج ناقص با یکی از سطوح مجاور درز می باشد.
«فراوانی علم و آگاهی همواره بر شما جاری باد»
