میلگرد حرارتی در آیین نامه و مقررات ملی ساختمان
میلگرد حرارتی در آیین نامه ساختمانی به عنوان فولاد افت و حرارت تعریف می شود.
کاربرد میلگرد حرارتی در سقف
در دال های یک طرفه یا سقف های تیرچه بلوک که میلگرد های خمشی فقط در یک جهت قرار داده می شوند، لازم است برای کنترل تنش های ناشی از افت بتن و تغییرات درجه حرارت در عضو سازه ای در راستای متعامد، میلگردهایی در راستای عمود بر میلگردهای خمشی به نام میلگرد حرارتی یا فولاد افت و حرارت قرار داده شود.
وجود میلگردهای حرارتی ترک خوردگی بتن در جهت متعامد بر میلگردهای خمشی را کاهش داده، و در آن راستا پیوستگی عضو سازه ای را بر قرار می کند، تا مطابق فرضیات طراحی عمل کند.
ضوابط آیین نامه ای میلگرد حرارتی
- حداقل فولاد افت و حرارت به صورت ذکر شده وقتی رضایت بخش تلقی می گردد که وقوع جابجایی های ناشی از افت بتن یا تغییرات درجه حرارت امکان پذیر باشد.
- فاصله فولاد های افت و حرارت نباید از 5 برابر ضخامت دال و نیز از 500 میلی متر بیش تر شود.
- طول مهاری فولاد های افت و حرارت در مقاطع لازم و از جمله در تکیه گاه را باید با فرض رسیدن تنش میلگرد در کشش به مقاومت مشخصه تسلیم، محاسبه نمود.
- فولاد افت و حرارت در دال های یک طرفه را می توان در یک وجه مقطع قرارداد و یا در دو وجه آن توزیع نمود. معمولا قرار دادن میلگرد های افت و حرارت به صورت چسبیده و متعامد به میلگرد های خمشی، از نظر اجرایی راحت تر است.
آیین نامه بتن ایران نسبت سطح مقطع کل فولاد حرارت و جمع شدگی به کل سطح مقطع بتن را برای دال های با ضخامت حداکثر 1000 میلی متر، به صورت زیر بیان می کند:
- برای میلگردهای آجدار S220, S300,S350 به میزان 002.
- برای میلگرد های آجدار S400 و شبکه های جوش شده صاف یا آجدار به میزان 0018.
- برای میلگردهای آجدار S500 و بالاتر به میزان 0015.
آهن باکس مرجع قیمت میلگرد و قیمت آهن
